انگشتگر

لغت نامه دهخدا

انگشتگر. [ اَ گ ِ گ َ ] ( نف مرکب ) زغال ساز. فحام. زغال سوز. زغالی. ( یادداشت مؤلف ) :
وگر بگذری سوی انگشتگر
ازو جز سیاهی نیابی دگر.فردوسی.

فرهنگ معین

(اَ گِ گَ ) (ص فا. ) کسی که زغال سازد، زغال فروش .

فرهنگ عمید

کسی که زغال درست می کند، زغال فروش.

ویکی واژه

کسی که زغال سازد؛ زغال فروش.