دانشنامه اسلامی
عصابه، فرقه حقه شیعه امامی از یاران ائمه (علیهم السّلام) است. این اصطلاح، برگرفته از نامه امام صادق (علیه السّلام) به اصحاب خود است که در آن نامه فرمود: «یا ایتها العصابة المرحومة المفلحة» یا «یا ایتها العصابة المرحومة المفضلة»
عصابه در کلمات علماء
شیخ صدوق در کتاب امالی، روایتی را از عبدالله بن ولید با این عبارات نقل کرده: «عن عبدالله بن ولید قال دخلنا علی ابی عبدالله (علیه السّلام) فی زمن مروان فقال ممن انتم فقلنا من اهل الکوفة قال: ما من البلدان اکثر محباً لنا من الکوفة و لا سیما هذه العصابة»علامه مجلسی در ذیل این روایت می نویسد: هذه العصابة ای الشیعة فانها اخص.نجاشی در ترجمه احمد بن محمد بن سلمیان زراری، بیان داشته است: ابو غالب شیخ العصابة فی زمانه و وجههم. محدث نوری می فرماید: مراد از عصابه در عبارت نجاشی حاملان آثار و ناقدان اخبار است و آنان در آن عصر، انسان های بسیاری بودند که در شهرها متفرق بودند و حکم به صحت حدیث آنها بعید است ولی حکم به صحت حدیث کسانی که به وصف «لا یروون و لا یرسلون الا عن ثقة» معروف شده اند امر ممکنی است و مشهور آن را پذیرفته و نسبت به برخی از آنها ادعای اجماع نیز شده است.
مصادیق عصابه
مصادیق «العصابی التی لایروون الا عن ثقة» عبارتند از:۱- ابن ابی عمیر؛۲- صفوان؛۳- بزنطی.برخی تعدادی دیگر را بر آنها افزوده اند مانند:۴- احمد بن محمد بن عیسی؛۵- بنو فضال؛۶- جعفر بن بشر بجلی؛۷- محمد بن اسماعیل بن میمون زعفرانی۸- علی بن حسن طاطری۹- احمد بن علی نجاشی صاحب فهرست
مستندات مقاله
...
