لغت نامه دهخدا التکاک. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) انبوهی کردن بر آبخور و جز آن. || درهم پیوستن. || درآمدن لشکر. || خطا کردن در سخن. || درنگ کردن در حجت. ( منتهی الارب ).
