دانشنامه اسلامی
کتاب، دارای مقدمه و محتوای مطالب ضمن دوازده درس، است.
نویسنده در درس اول، قرآن را کتاب هدایت جهانیان معرفی کرده که بهترین پناهگاه برای مسلمانان است و «پیامبر اسلام(ص) به مسلمانان سفارش فرموده اند که به هنگام هجوم ابرهای سیاه و تاریک فتنه، به قرآن پناه ببرند؛ زیرا قرآن شفیعی است که شفاعتش پذیرفته شده و گزارش دهنده ای است که صداقتش گواهی شده و هرکس آن را پیشوا قرار دهد، به سوی بهشت هدایتش می کند و هرکس آن را پشت سر افکند، به سوی جهنم سوقش می دهد».
وی همچنین قرآن را کتابی کامل می شمارد که مظهر تجلی خداوند و ثقل اکبر است و به فرموده امام علی(ع) قرآن، افضل دو هدایتگر (قرآن و عترت) است. او سپس بیان می کند که درمان دردهای روحی بشر با قرآن صورت می پذیرد.
درس دوم درباره تفسیر قرآن است. «تفسیر از ریشه «فَسَرَ» و به معنای کشف معنای لفظ و اظهار آن... و در اصطلاح به معنای توضیح و تشریح، کشف مفاهیم الفاظ ، عبارات آیات و بیان مقاصد قرآن است».
از جمله فواید تفسیر، تنبه و عبرت گرفتن شخص از فهم قصص قرآن و معانی دیگر قرآن است. نویسنده در درس سوم به بیان معنی تأویل و موارد آن از ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه و ظاهر و باطن و... می پردازد. «رسول اکرم(ص) فرمود: «إنَّ لِلْقُرْانِ ظَهْراً وَ بَطْناً وَ لِبَطْنِهِ بَطْناً إلی سَبْعَةِ أبْطُنٍ »؛ «قرآن دارای ظاهر و باطن است وبرای باطن آن باطنی دیگر تا هفت بطن». سراسر قرآن کریم دارای بطن های مختلف بوده که هرکس به اندازه فهم و درک خودش و به اندازه ای که از تعلّقات مادّی آزاد شده باشد، می تواند به این باطن ها دست یابد».
