اسواط

لغت نامه دهخدا

اسواط. [ اَس ْ ] ( ع اِ ) ج ِ سوط. تازیانه ها. ( منتهی الارب ).
- دارةالاسواط ؛ یکی از دارات عرب در ظهر ابرق ، درمضجع، و آن برقة بیضاء است ازآن ِ بنی قیس بن جزٔبن کعب بن ابی بکربن کلاب. ( معجم البلدان ).

فرهنگ عمید

= سوط

فرهنگ فارسی

تازیانه ها، جمع سوط
جمع سوط تازیانه ها یا داره الاسواط یکی از دارات عرب .