لالا کردن ترکیبی است که در زبان فارسی برای به خواب بردن کودک یا آرام ساختن او به‌کار می‌رود. واژه «لالا» در اصل صدای آرام‌بخشی است که مادر یا پرستار هنگام خواباندن کودک می‌خواند و بعدها به‌صورت اصطلاحی، معنای خواباندن گرفت.
در متون عامیانه و فرهنگ شفاهی، لالا کردن هم اشاره به خواندن لالایی دارد و هم به عمل آرام کردن کودک برای خواب. این کار معمولاً با نوازش، تکان دادن گهواره یا زمزمه‌ی آواهای نرم همراه است و نمادی از مهر و مراقبت مادرانه شمرده می‌شود.
در نتیجه، لالا کردن فراتر از معنای ظاهری خواباندن کودک است و در ذهن فارسی‌زبانان با مفهوم محبت، آرامش و امنیت پیوند دارد. این ترکیب یادآور لحظه‌هایی است که کودک در آغوش مادر یا کنار خانواده به آرامی به خواب فرو می‌رود.
