دانشنامه اسلامی
استصحاب مؤمّن، استصحابی است که مؤدای آن ترخیص ( اذن ) در ترک تکلیف است؛ یعنی نتیجه اجرای آن، سقوط تکلیف است و از آنجا که در صورت کشف خلاف مؤدای آن با واقع، شخص از عقاب ایمن می ماند، آن را استصحاب مؤمّن می نامند؛ برای مثال، شخصی علم پیدا می کند که یکی از دو ظرفی که قبلا هر دو پاک بود، نجس شده است؛ حال اگر در هر یک از دو ظرف، استصحاب طهارت سابق را جاری نماید (در صورت امکان جریان)، نتیجه آن، ترخیص در نوشیدن هر دو ظرف است.
