ابوالعلاء صاعد بن سیار بن عبدالله صاعدی اصفهانی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] آل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق العاده ای در شهر داشته اند. یکی از شخصیت های این خاندان، ابوالعلاء صاعد بن سیار بن عبدالله بن ابراهیم است.
ابوالعلاء صاعد بن سیار بن عبدالله بن ابراهیم (۵۲۰ق/۱۱۲۶م)، حدیث را از ابواسماعیل عبدالله بن محمد انصاری و دیگران آموخت. صاعد در ۵۰۹ق/۱۱۱۵م حج گزارد و ازآنجا به بغداد رفت و کتاب ترمذی را در آن شهر درس گفت و در جامع القصر بغداد مجلس املای حدیث برپا کرد. محمد بن ناصر و ابوالفرج بن کلیب از او حدیث روایت کرده اند.
ابن ابی الوفاء، محی الدین، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۶۰.
۱. ↑ ابن ابی الوفاء، محی الدین، الجواهر المضیئه، ج۱، ص۲۶۰.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲.
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم