ابوالعباس ابن سریج

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ سُرَیج ، ابوالعباس احمد بن عمر (۲۴۸-۳۰۶ق /۸۶۲ - ۹۱۸م )، فقیه و متفکر شافعی ، ملقب به «باز اشهب » است.
وی از نوادگان سریج بن یونس مروزی (د ۲۳۵ق /۸۴۹م )، زاهد و محدث نامی بود.
← تولد و درگذشت
در زمینه حدیث اگرچه احادیث زیادی روایت نکرده ، ولی طبقه روایی وی عالی بوده و از نکات فنی حدیث اطلاع بسیار داشته است . از مشایخ بنام ابن سریج در حدیث می توان حسن بن محمد زعفرانی و ابوداوود سجستانی را نام برد نیز از جمله راویان وی می توان پسرش ابوحفص عمر، سلیمان بن احمد طبرانی و ابواحمد بن غطریف جرجانی را ذکر کرد.
گرایش به تصوف
ابن سریج گاه در مجالس درس جنید نیز حضور می یافت و گفته شده که موفقیت خود را در فقه از برکت شرکت در مجالس وی می دانست . همچنین در آغاز تفتیش امر حلاج در حدود ۲۹۷ق /۹۰۹م از ابن سریج فتوایی درباره حلاج خواستند، لیکن وی اظهار داشت که حلاج مردی حافظ قرآن ، عالم به فقه و حدیث و عابد است و سخنی می گوید که من درک نمی کنم ، پس نمی توانم به کفر وی حکم نمایم . شرکت وی در مجلس جنید و تمایل به جنید، خودداری از محکوم کردن حلاج ، مضاف به اینکه سه تن از شاگردان او، ابن القاص ، رودباری و ثقفی زبانی صوفیانه داشته اند، نشان دهنده گرایش او به تصوف و عرفان است .
جایگاه در شافعیه
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم