دانشنامه اسلامی
در برخی منابع به او نسبت «قائنی» نیز داده شده است. هیچ یک از منابع معتبر به تاریخ تولد او تصریح نکرده اند، اما با توجه به نوشته قمی که درگذشت او را در ۹۶۶ق در ۳۰سالگی دانسته است، می توان زمان تولد او را به دست آورد. پدرش مولانا احمد که از عالمان زمان خویش بود، نخست در بخارا به طریقت صوفیان پیوست، سپس به ایران بازگشت و در کاشان اقامت گزید و به تدریس پرداخت. حواشی بر برخی کتاب های منطق مانند شرح شمسیه و شرح مطالع از آثار او به شمار می رود. ابوالحسن نزد پدر خویش در همین شهر به دوران حکومت خان میرزا، پسر معصوم بیگ صفوی، پرورش یافت. اگرچه برخی او را ساکن مشهد دانسته اند، ولی مسلم است که بیشترین ایام عمر خود را در کاشان سپری کرده و از همین رو به کاشانی شهرت داشته است.
وضعیت استعداد وی
ابوالحسن که از هوشی سرشار و حافظه ای قوی برخوردار بود، به زودی دانش های متداول زمان را فرا گرفت و به طوری که گفته شد، به چنان مقام و پایه علمی رسید که کس را یارای مباحثه با او نبود. در ۱۴سالگی شرح تجرید و در ۲۰سالگی مجسطی را تدریس می کرد و روملو شرح تجرید را از او آموخت. وی با محفوظات وسیعی که داشت به تصحیح و استنساخ کتب حدیث و رجال نیز می پرداخت، چنانکه نسخه ای کامل از دوره کتاب تهذیب را با خط خود تحریر نمود. کرکی از روایت آثار ابوالحسن توسط حبیب الله بن علی طوسی از پدرش و عبدالعالی کرکی از مؤلف یاد کرده است.
وفات
ابوالحسن در جوانی وفات یافت و پیکرش در دارالارشاد اردبیل به خاک سپرده شد. محتشم کاشانی -شاعر معروف سده ۱۰ق-در رثای او شعری سروده و ماه تاریخ فوتش را «ماه اوج فضل» آورده که با ۹۶۶ق برابر است.
آثار
...
