ابن فرح اشبیلی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن فَرَح اِشْبیلی، ابوالعباس شهاب الدین احمد بن فرح بن احمد لخمی اشبیلی (۶۲۵-۶۹۹ق/۱۲۲۸-۱۳۰۰م)، محدث و فقیه شافعی می باشد.
از رویدادهای زندگی وی اطلاع زیادی در دست نیست. او در اشبیلیه متولد شد و به هنگام اشغال اشبیلیه در ۶۴۶ق/۱۲۴۸م توسط فرنادو سوم (حک ۶۱۴-۶۵۰ق/۱۲۱۷-۱۲۵۲م) به اسارت مسیحیان درآمد و پس از آزادی در حدود ۶۵۰ق ابتدا مناسک حج به جای آورد، آنگاه برای کسب علم به مصر و سپس به دمشق رفت.
مشایخ
در مصر از شرف الدین انصاری، اسماعیل بن عزّوز، نجیب بن صیقل و ابن علاق، و در دمشق از ابن عبدالدائم مقدسی و عمر بن ابی سعد کرمانی و ابن ابی الیسر حدیث شنید. وی همچنین در مصر از عزالدین عبدالسلام فقه آموخت.
شاگردن
ابن فرح از آن پس در مسجد جامع دمشق مجلس حدیث تشکیل داد، و علاوه بر ذهبی که به تصریح خود در حلقه درس او حضور یافته، بِرزالی، مقاتلی، نابلسی، ابومحمد ابن ولید، دمیاطی و یونینی نیز از جمله کسانی بودند که از او دانش آموختند. ذهبی ضمن ذکر اهتمام ابن فرح به فراگیری و دقت در الفاظ و معانی حدیث، وثاقت و راستگویی وی را می ستاید.
قصیده لامیه
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم