دانشنامه اسلامی
احمد بن عبدالملک عطاش، از ادباء و بزرگان قرن پنجم هجری است. در اصفهان ساکن بوده، و به تشیّع شهرت داشته است. مردم سنّی اصفهان، قصد جان او را کردند. وی به ری رفته، و به حسن صبّاح پیوست، و در آیین باطنی، استوار گردید. سپس به اصفهان بازگشت، و مخفیانه به تبلیغ مرام اسماعیلی مشغول شد، و پس از مدّتی قلعه شاهدژ را تصرّف کرده، آن را مقرّ فعالیت های خویش نمود. تبلیغات ابن عطاش، سلاطین سلجوقی را به وحشت انداخت، سبب شد تا احمد عطاش را اسیر نمودند، و در سال ۵۰۴ در اصفهان با خواری بسیار او را کشتند. علاوه بر اطّلاعات مذهبی و فنون ادب، در خوشنویسی و حسن خط نیز شهرت داشت، و کتاب هایی را کتابت نموده بود.
ابن راوندی، محمد بن علی، راحه الصّدور، ص۱۵۶.
۱. ↑ ابن راوندی، محمد بن علی، راحه الصّدور، ص۱۵۶.۲. ↑ فصیح خوافی، عبدالمجید عصاری، مجمل فصیحی، ج۲، ص۲۱۷.۳. ↑ یارشاطر، احسان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۵، ص۷۲۶.۴. ↑ ابن اثیر جزری، ابوالحسن علی بن ابی الکرم، الکامل فی التاریخ، ج۱۰، ص۴۳۰.
مهدوی، سید مصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۱۸۶.
...
