ابن شنظیر

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ شِنْظیر، ابواسحاق ابراهیم بن محمد بن حسین (۳۵۲-۱۰ ذیحجه ۴۰۲ق /۹۶۳-۳ ژوئیه ۱۰۱۲)، محدث ، مورخ و فقیه مالکی طُلیطلی اندلسی می باشد .
ابن شنظیر با ابوجعفر احمد بن محمد بن میمون مصاحبت داشت ، چنانکه نوشته اند در رتبه و مقام مانند وی بود و هر دو تن عنایت کاملی به علم و بحث در روایات و ضبط مشکلات احادیث داشتند، آنها از آغاز فراگیری دانش و استماع حدیث در طلیطله و هنگام سفر به قرطبه و دیگر شهرهای اندلس و سپس مسافرت به شرق همیشه باهم بودند و حتی اجازاتی که به دیگران می دادند، به طور مشترک بوده است .
استماع حدیث
او در طلیطله از محدثان بسیاری مانند ابومحمد عبدالله بن محمد بن امیه و ابومحمد عبدالله بن فتح بن معروف و دیگران حدیث شنید. ابن شنظیر در قرطبه از خلف بن قاسم و ابوعبدالله بن مفرج و دیگران استماع حدیث کرد و در ۳۸۰ق /۹۹۰م با دوست خود ابن میمون به مکه رفت و پس از انجام مراسم حج در آن جا از ابوالحسن علی بن عبدالله بن جهضم و در مدینه از قاضی ابوالحسین یحیی بن محمود حسنی حنفی حدیث شنید. در جنوب فلسطین و در مصر نیز از ابوعدی عبدالعزیز بن علی مقری و دیگران ، در طرابلس از ابوجعفر مؤدب احمد بن حسین ، و در قیروان از ابوالقاسم عبدالرحمان ابن محمد بکری معروف به ابن الصقلی استماع حدیث کرد و دانش آموخت .
نشر علم و حدیث
ابن شنظیر سپس به طلیطله وطن خود بازگشت و در آن جا اقامت کرد و به نشر حدیث پرداخت . او و دوستش ابن میمون در مسجدجامع طلیطله حلقه درسی تشکیل دادند، چنانکه از اطراف و اکناف طالبان علم نزد آنان می آمدند.
ویژگی ها
...
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم