دانشنامه اسلامی
اقتضای تضمنی، مقابل اقتضای عینی و تلازمی و به معنای اقتضا به صورت جزئیت می باشد؛ یعنی اقتضای شیء بر جزء معنا، به صورت دلالت تضمنی؛ برای مثال، کسانی که معتقدند: «امر به شیء»، به معنای لزوم انجام آن به همراه منع از ترک است (نظریه ترکب امر) بر این باورند که در بحث از این که آیا امر به شیء، مقتضی نهی از ضد آن است یا نه، امر به اقتضای تضمنی از ضد خود، نهی می کند؛ ولی بنا بر نظریه بساطت امر ، این بحث، جایگاهی ندارد.
