اجری خوار

لغت نامه دهخدا

اجری خوار. [ اِ خوا / خا ] ( نف مرکب ) راتبه خوار. مُوظّف :
به این دونان که اجری خوار دهرند
فروناید سر، ارباب هِمم را.شفائی.و گاه در شعر بتخفیف جری خوار آید :
مهمان و جری خوار قصر اویند
هم قیصر و هم امیر دیلم [ کذا ].ناصرخسرو.اجری خوار، ضدّ چته و باشی بوزوق و سرآزاد و چریک :
نه سرآزادم و نه اجری خوار
پس نه از لشکرم نه از حشرم.مسعودسعد.

فرهنگ عمید

کسی که مقرری دریافت می کند، اجری خور، جیره خور، راتبه خور.

فرهنگ فارسی

( اسم ) راتبه خوار موظف .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم