دانشنامه اسلامی
امام هادی علیه السّلام هنگام تهاجم ماموران خلیفه عباسی به خانه اش،آرامش خویش را حفظ نمود و در کنار آن رفتار آرام و غیر متعرض نسبت به دستگاه ستم با تلاوت آیه «و سیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون»؛ و ستمکاران به زودی خواهند دانست که به چه مکانی باز می گردند، به متوکل و دار و دسته اش که مصداق این آیه بودند، هشدار داد و جهت گیری ظالمانه آنان را در برابر امامت متذکر گردید.
تفسیر قرآن
علامه مجلسی نقل می کند: به متوکل عباسی خبر دادند که امام هادی علیه السّلام ایه شریفه «ویوم یعض الظالم علی یدیه یقول یا لیتنی اتخذت مع الر سول سبیلا:» و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان می گزد و می گوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! را بر خلیفه اول و دوم تطبیق می کند. متوکل گفت: با او چه کار کنیم؟ گفتند: مردم را جمع کن و از او در حضور مردم بپرس. اگر همان پاسخ را داد، مردم به حسابش می رسند، و اگر غیر آن را گفت، نزد یاران خود رسوا می شود. متوکل همه قضات و بنی هاشم و یاوران خود را فراخواند و در جمع آنان از امام هادی علیه السّلام پرسید. آن امام همان فرمود: اینان کسانی هستند که خدا با کنایه از ایشان سخن گفته است و بر ایشان منت نهاده و عیبشان را پوشانده است. ایا امیر می خواهد آنچه را خدا پوشانده، آشکار کند؟ متوکل گفت: نه، نمی خواهم.
استناد به قرآن
شاهویه فرزند عبدالمطلب جلاب روایت کرده است: امام هادی علیه السّلام نامه ای بدین مضمون خطاب به من نوشت: خواستار آن بودی که جانشین پس از ابوجعفر را بشناسی و نگران این مطالب بودی، اندوهگین مباش که خداوند متعال می فرماید: «و ما کان الله لیضل قوما بعد اذ هدیهم حتی یبین لهم ما یتقون» ؛ خداوند قومی را پس از هدایت رها نمی کند مگر آنکه آنچه را باید از آن اجتناب کنند، برایشان بیان کند. امام در این نامه افزوده است: و امام تو پس از من، فرزندم ابومحمد حسن عسکری است. آنچه بدان نیاز دارید، نزد اوست و خداوند هرکه را بخواهد، پیش می اندازد و هرکه را بخواهد، باز پس نگه می دارد: «ما ننسخ من ءایه او ننسها نات بخیر منهآ او مثلهآ:» هر حکمی را نسخ کنیم، و یا نسخ آن را به تاخیر اندازیم، بهتر از آن، یا همانند آن را می آوریم. ؛ امام در پایان این نامه می نویسد: آنچه را که مورد احتیاج خرد بیدار و ضمیر روشن بود و عقل را قانع می ساخت، بیان کردم.
