دانشنامه آزاد فارسی
فارسی پژوه سوری. در ۱۹۶۶ با نوشتن رسالۀ وصف طبیعت در شعر فارسی و عربی و مقایسۀ آن ها با یکدیگر تا پایان سدۀ چهارم هجری، از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ دکتری گرفت. سپس به تدریس در دانشگاه های دمشق، حلب و بنغازی پرداخت. از آثارش: فرهنگ فارسی به عربی المعجم الذهبی (بیروت، ۱۹۶۹)؛ محکمة العدل فی البلخ که ترجمۀ دیوان بلخ بهرام بیضایی است (کویت، ۲۰۰۱)؛ چاپ دمیةالقصر و عصرة اهل العصر؛ چاپ دیوان ابن عبدربه.
