دانشنامه اسلامی
امیرقلی اشراقی بروجنی، شاعر ادیب و از خدمتگزاران صدّیق فرهنگ در سال ۱۲۹۷ خورشیدی در قصبه بروجن چهارمحال متولّد شده، ادبیّات فارسی و عربی را در مدرسه بختیاری نزد میرسیّد حسن مجدالادباء اصفهانی و شیخ محمّدرفیع نطنزی خواند، و در همان مدرسه، ناظم و معلّم شد. پس از تعطیلی مدرسه، خود مستقلاًّ مدرسه ای تاسیس کرد، و پس از تاسیس دبستان دولتی، مدرسه خود را به اداره فرهنگ واگذار کرد، و خود، کارمند رسمی دولتی شد. او سال ها نماینده فرهنگ بروجن بوده، و به همّت او چندین باب دبیرستان و دبستان در آن محل ساخته شده است. از سال ۱۳۳۱ به مناسبت اختلافات محلّی به اصفهان آمد، و در دانشسرای پسران مشغول به کار شد. او شاعری است توانا و علاوه بر فضل و سخنوری، خطّ نستعلیق را نیز خوب می نویسد. ابیات زیر از اشعار او است: "پرتو دوست چو در آینه دل افتاد ••• روزگار من و دل، آه چه مشکل افتاد""هرکجا کرد گذر موکبت ای مایه ناز ••• به قفای تو صد قافله دل افتاد".
مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۷.
۱. ↑ مهدوی، سید مصلح الدین، تذکره شعرای معاصر اصفهان، ص۳۷.
منبع
مهدوی، سیدمصلح الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۶۱۱.
...
