دانشنامه اسلامی
قضیه دو نوع است: مطلق و موجه (دارای جهت). جهت، لفظی است که بر کیفیت وجود محمول برای موضوع دلالت می کند؛ مانند: انسان ممکن است فیلسوف باشد.الفاظ جهات، دارای انواعی است و جنس الفاظ جهات، دو تاست:۱. ضروری، و آنچه که به نحو لزوم، تابع و همراه آن است، یعنی واجب و ممتنع، چون ضروری یا ضروری الوجود است و یا ضروری العدم.۲. ممکن، و آنچه به طور لزوم، تابع و همراه آن است؛ مثل لفظ محتمل.علت اینکه جنس الفاظ جهات، دو تاست، این است که ذکر جهت برای این است که دلالت قضیه، طبق واقع و نفس الامر باشد و آنچه در واقع و نفس الامر، موجود است بر دو قسم است: بالقوه و بالفعل. جهت امکان، ناظر به قسم اول و جهت ضرورت، ناظر به قسم دوم است، زیرا ممکن به چیزی گفته می شود که بالقوه باشد و ضروری به چیزی گفته می شود که بالفعل باشد.
