دانشنامه اسلامی
زین العابدین ، فرزند دوم سکندرشاه ، مشهور به بت شکن (حک ۷۹۶- ۸۱۹ق /۱۳۹۴-۱۴۱۶م ) در روزگار شاهزادگی ، شاهی خان نامیده می شد و پس از آن عنوان زین العابدین را برگزید، سپس به سبب شخصیت محبوبش نزد مردم به بدشاه (شاه بزرگ ) معروف شد.
دوره شاهزادگی
زین العابدین در دوره شاهزادگی ، از سوی پدر حامل هدایایی برای امیر تیمور گورکان (د ۸۰۷ق /۱۴۰۴م ) بود، اما به گفته مؤلف تاریخ اعظمی ، تیمور او را با خود به سمرقند برد. زین العابدین پس از درگذشت تیمور، رهایی یافت و پس از چندی که در سمرقند به فراگرفتن علوم مشغول بود، به کشمیر بازگشت . ظاهراً نخستین برخورد جدی زین العابدین پس از جلوس با برادرش میرخان علی شاه (حک ۸۱۹ -۸۲۳ق ) بود. علی شاه نخست به دلخواه از پادشاهی کناره گرفت و راهی سفر مکه شد، اما در نیمه راه پشیمان شد و درصدد بازپس گرفتن تاج و تخت کشمیر برآمد. در جریان درگیریی که میان او و زین العابدین روی داد، زین العابدین پیروز گردید و با استقبال گرم مردم وارد کشمیر شد. پس از آن ، وی درصدد تصرف دهلی برآمد و اگرچه موفق به فتح این شهر نشد، اما بر تمام پنجاب ، تبت و نواحی اطراف سند دست یافت .
سیاست خارجی
در زمینه سیاست خارجی روحیه مسالمت جویانه و افکار روشن بینانه بدشاه سبب شد تا مناسبات مطلوبی میان کشمیر و نقاط دیگر برقرار شود. وی با سلطان ابوسعید میرزای تیموری (د ۸۷۳ق / ۱۴۶۸م ) حکمران بخش هایی از ایران ، سلطان بهلول لودی ، سلطان محمود گجراتی ، شریف مکه و برخی از مملوکان مصر روابط دوستانه داشت . از شاهرخ تیموری هم درخواست کرد تا شماری کتاب و چند تن از دانشمندان هرات را به کشمیر بفرستد که شاهرخ خواهش وی را اجابت کرد از طریق همین روابط دوستانه بود که فرهنگ و تمدن ایران به کشمیر راه یافت .
حکومت زین العابدین
...
