لغت نامه دهخدا فلک برپای دار. [ ف َ ل َ ب َ ] ( نف مرکب ) برپای دارنده فلک. فلک بان. خداوند : فلک برپای دار انجم افروزخرد را بی میانجی حکمت آموز.نظامی.
