غایت اندیش

لغت نامه دهخدا

غایت اندیش. [ ی َ اَ ] ( نف مرکب ) کسی که پایان و نهایت کار را درست بیند. مآل بین. عاقبت بین :
غایت اندیش بود و راه شناس
پارسائیش را نبود قیاس.نظامی.در آن شهر باشد تنی چند پیر
همه غایت اندیش و عبرت پذیر.نظامی.