صلا دردادن

لغت نامه دهخدا

صلا دردادن. [ ص َ دَ دَ ] ( مص مرکب ) آواز دادن برای طعام و جز آن. طلبیدن. خواندن :
مهین بانو چو بشنید این سخن را
صلادرداد غمهای کهن را.نظامی.کمر بستم بعشق این داستان را
صلای عشق دردادم جهان را.نظامی.چو شیرین گشت شیرین تر ز جلاب
صلا درداد خسرو را که دریاب.نظامی.صبا برقع گشاده مادگان را
صلا درداده کارافتادگان را.نظامی.و گر دردهد یک صلای کرم
عزازیل گوید نصیبی برم.سعدی.خوان نعمت نهاده و صلای کرم درداده. ( گلستان ). رجوع به صلا شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) آواز دادن برای طعام و جز آن دعوت کردن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم