ساقی جزایری
ساقی جزایری. ( اِخ )از شاعران پارسی گوی هندی در قرن دهم و از ملازمان اکبر ( 963 - 1014 هَ. ق. ) پادشاه هند بود. او راست :
ز جانم گاه گریه آه درد آلود برخیزد
بلی چون آب بر آتش فشانی دود برخیزد.( از تذکره صبح گلشن ص 193 ).
از شاعران پارسی گوی هند در قرن دهم و از ملازمان اکبر پادشاه هند بود