دانشنامه اسلامی
قرآن می فرماید که، مستضعفان مؤمن، خواهان رهبری از سوی خداوند برای سرپرستی خود، به این بیان می باشند: «وما لکم لاتقـتلون فی سبیل اللّه والمستضعفین من الرّجال والنّسآء والولدن الّذین یقولون ربّنآ أخرجنا من هـذه القریة الظّالم أهلها واجعل لّنا من لّدنک ولیًّا واجعل لّنا من لّدنک نصیرا » چرا در راه خدا و در راه مردان و زنان و کودکانی که (به دست ستمگران) تضعیف شده اند پیکار نمی کنید؟، همان افراد (ستمدیده ای) که می گویند خدایا ما را از این شهر ( مکه ) که اهلش ستمگرند بیرون ببر و برای ما از طرف خود سرپرست قرار بده. و از برای ما از طرف خود یار و یاوری تعیین فرما .
← معنای آیه شریفه
قرار دادن مستضعفان بنی اسرائیل در مسند امامت و حکومت، نمادی از عنایت و اراده خاصّ الهی به آنان می باشد: «وأورثنا القوم الّذین کانوا یستضعفون مشـرق الأرض ومغـربها الّتی بـرکنا فیها وتمّت کلمت ربّک الحسنی علی بنی إسرءیل بما صبروا ودمّرنا ما کان یصنع فرعون وقومه وما کانوا یعرشون» و مشرقها و مغربهای پربرکت زمین را به آن قوم تضعیف شده (زیر زنجیر ظلم و ستم) واگذار کردیم و وعده نیک پروردگارت بر بنی اسرائیل ، بخاطر صبر و استقامتی که نشان دادند، تحقق یافت و آنچه فرعونیان از کاخهای مجلل می ساختند، و آنچه از باغات داربستدار فراهم ساخته بودند درهم کوبیدیم! .
← مراد از ارض
«ونرید أن نّمنّ علی الّذین استضعفوا فی الأرض ونجعلهم أئِمّة ونجعلهم الورثین • ونمکّن لهم فی الأرض ونری فرعون وهـمـن وجنودهما منهم مّا کانوا یحذرون » اراده ما بر این قرار گرفته است که به مستضعفین نعمت بخشیم، و آنها را پیشوایان و وارثین روی زمین قرار دهیم! •حکومتشان را پابرجا سازیم و به فرعون و هامان و لشکریان آنها آنچه را بیم داشتند از این گروه نشان دهیم. . (در این آیه اراده خداوند)به صورت یک قانون کلی و در شکل فعل مضارع و مستمر بیان شده است ، تا تصور نشود اختصاص به مستضعفان بنی اسرائیل و حکومت فرعونیان داشته ، می گوید: ما می خواهیم چنین کنیم ... یعنی فرعون می خواست بنی اسرائیل را تار و مار کند و قدرت و شوکتشان را درهم بشکند، اما ما می خواستیم آنها قوی و پیروز شوند. او می خواست حکومت تا ابد در دست مستکبران باشد اما ما اراده کرده بودیم که حکومت را به مستضعفان بسپاریم ! و سرانجام چنین شد. ضمنا تعبیر به « منت »چنانکه قبلا هم گفته ایم به معنی بخشیدن مواهب و نعمتها است ، و این با منت زبانی که بازگو کردن نعمت به قصد تحقیر طرف است و مسلما کار مذمومی است ، فرق بسیار دارد.
← پنج امر در اراده الهی
...
