دارابجردی. [ج ِ ] ( اِخ ) محمد دارایی متخلص به «شاه » که در دوره ٔصفویه میزیسته و مدتی در هند بوده و در هر علم کم وبیش آگاهی داشته است. نمونه ای از شعر او این است : جهدی کن و در راه خدا پا بردار زاد ره آخرت ز دنیا بردار با دست تهی مرو بدرگاه کریم آب از ساحل برای دریا بردار.( تذکره نصرآبادی ص 186 ).
فرهنگ فارسی
محمد دارابی متخلص به شاه که در دوره صفویه میزیسته و مدتی در هند بوده و در هر علم کم و بیش آگاهی داشته است .