لغت نامه دهخدا خوشبوی ناک. [ خوَش ْ /خُش ْ ] ( ص مرکب ) معطر. ( منتهی الارب ). با بوی خوش : افعام ؛ خوشبوی ناک کردن ِ مشک خانه را. ( منتهی الارب ).
