لغت نامه دهخدا خوش زخمه. [ خوَش ْ / خُش ْ زَ م َ / م ِ ]( ص مرکب ) خوش پنجه. آنکه ساز خوب نوازد : نوای مطرب خوش زخمه و سرودی غنج خروش ِ عاشق ِ سرگشته و عتاب ِ نگار.مسعودی.
