خور دادن

لغت نامه دهخدا

خور دادن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ]( مص مرکب ) غذا دادن. طعام دادن. اطعام :
زبهر آنکه تا در دامت آرد
چو مرغان مر ترا خرداد خور داد.ناصرخسرو.کرا خور داد گیتی مرد بایدْش
از آن آید پس خرداد مرداد.ناصرخسرو.