دانشنامه اسلامی
جهانگیر تسلی لرستانی، از شاعران دورۀ شاه عباس صفوی و فرزند شاه وردی خان حاکم لرستان بود که به دست همین شاه کشته شد. تسلی پس از قتل پدرش راهی شهرهای مختلف شد، تا سرانجام در کازرون به خدمت شیخ ابوالقاسم کازرونی رسید و دو سال نزد وی به کسب دانش پرداخت. پس از آن راهی شیراز شد و از آن جا به هند رفت و در ۱۰۲۵ق/۱۶۱۶م، در ۱۹ سالگی به دربار عبدالرحیم خان خانان راه یافت و او را مدح گفت. تخلص او، نخست «حفظی» بود، ولی بعدها عبدالباقی نهاوندی صاحب کتاب مآثر الآثار، تخلص «تسلی» را برای او برگزید.از سروده های او نمونه ای در دست نیست.
نهاوندی، عبدالباقی، مآثر رحیمی، ج۳، ص۱۵۲۵-۱۵۲۶، کلکته، ۱۹۲۴م.
(۱) گلچین ، معانی احمد، کاروان هند، مشهد، ۱۳۶۹ش.(۲) نهاوندی، عبدالباقی، مآثر رحیمی، کلکته، ۱۹۲۴م.
