جرعه ریختن

لغت نامه دهخدا

جرعه ریختن. [ ج ُ ع َ / ع ِ ت َ ] ( مص مرکب ) آب یا شراب را به اندازه یک آشام ریختن :
جرعه ای کز حسرت آن تلخ کامش کشته بود.
گر پشیمان گشته ای بر تربت فرهاد ریز.شفائی اصفهانی ( از ارمغان آصفی ).اگر جرعه ای بر زمین ریزی از می
زمین چون فلک مست و دوران نماید.خاقانی.ساقی دیدم که جرعه بر آتش
میریزد و خاک تشنه می ماند.خاقانی.جام جم کن جرعه بر خامان بریز
عذر تشویر از پشیمانی بخواه.خاقانی.یا بیاد این فتاده خاک بیز
چونکه خوردی ، جرعه ای بر خاک ریز.مولوی.

فرهنگ فارسی

آب یا شراب را باندازه یک آشام ریختن .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم