دانشنامه اسلامی
صاحبان باغ سوخته پس از نابودی باغشان، به تسبیح و تنزیه خداوند سبحان پرداختند:• «إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ؛ ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند». • «فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِّن رَّبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ؛ اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد؛ در حالی که همه در خواب بودند». • «فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ؛ هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقّاً» ما گمراهیم»! • «قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ لَوْلَا تُسَبِّحُونَ؛ یکی از آنها که از همه عاقل تر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی گویید»؟! • «قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ؛ گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلّماً ما ظالم بودیم!».
← دیدگاه تفسیر المیزان
۱. ↑ قلم/سوره۶۸، آیه۱۷.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۱۱، برگرفته از مقاله «تسبیح اصحاب الجنة».
...
