دانشنامه اسلامی
محمد بن عبدالرسول، مفتی، مدرس و شافعی مدینه و سرسلسله برزنجیان مدنی.
در ۱۰۴۰ در برزنجه به دنیا آمد، علوم مقدماتی را نزد پدر فرا گرفت و سپس از ملاّ شریف گورانی و ابراهیم گورانی دانش آموخت.
طریقت و سلوک را از احمد قلشائی اخذ کرد، سپس به همدان، بغداد، دمشق، قاهره، مکه و مدینه سفر کرد و از علمای آن جا علم آموخت.
پس از پایان مسافرتهای علمی و تکمیل تحصیلات، در مدینه اقامت کرد و به تدریس و تألیف پرداخت و نیز به بالاترین مقام فتوای شافعیان مدینه نائل شد.
برزنجی از نظر مقام و توانایی علمی، چنان بود که علمای عصرش وی را «مجدِّد» قرن یازده نامیده اند.
← آثار
زین العابدین جعفر بن حسن بن محمد، علامه، فقیه، ادیب، و مفتی شافعی مدینه و نوادة محمدبن عبدالرسول.
در ۱۱۰۲ در مدینه به دنیا آمد.
نزد پدرش و علمایی چون سیدمحمد حیواة سندی و سید مصطفی بکری علم آموخت و در فقه و ادبیات عرب چندان متبحّر شد که علمای معاصرش وی را ابن فارض عصر می خواندند.
پس از تکمیل تحصیلات، بیش از بیست سال مفتی شافعیان مدینه و مدرس و خطیب مسجد نبوی شد.
وی مدّت بیست سال در رأس فتوای شافعیان بود و تاریخ درگذشت او را در فاصله سالهای ۱۱۷۷تا۱۱۸۴ ذکر کرده اند.
← آثار
جعفر بن اسماعیل بن زین العابدین جعفر، مورخ، ادیب و مفتی شافعیان در مدینه.
در ۱۲۵۰ زاده شد.
برای تحصیل به ازهر مصر رفت و در ۱۲۷۱ به مدینه برگشت و در آن جا تحصیلات خود را به پایان رساند.
در۱۲۷۷، پس از پدرش، مفتی و مدرس شافعیان شد.
سپس به استانبول، و پس از آن به یمن رفت و به مدت شش سال قاضی صنعا بود.
آنگاه از قضا کناره گرفت و به مدینه بر گشت.
در۱۳۰۷، مجدداً قاضی سیواس شد و دو سال در آن سمت باقی ماند.
از آن پس تا ۱۳۱۷، زمان وفاتش، در مدینه مفتی و مدرس بود.
← آثار
...
