باز بخشیدن

لغت نامه دهخدا

بازبخشیدن. [ ب َ دَ ] ( مص مرکب ) اعطا کردن. بخشیدن. هدیه کردن :
بیزدان بنالید گودرز پیر
که ای دادگر مر مرا دستگیر
سپردم ترا هوش و جان و روان
چنین نامبردار پور جوان
مگر کشور آید ز تنگی رها
بمن بازبخشش تو ای پادشا.فردوسی.