اسماء متواطیه. [ اَ ءِ م ُ ت َ ی َ/ ی ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) اگر یک لفظ بر یک معنی دلالت کند، دو قسم بود: یکی آنکه معنی خاص بود بیک شخص... دیگر آنکه آن معنی خاص نبود بیک شخص ، بلکه وجودش در اشخاص بسیار ممکن بود، هم از دو نوع خالی نباشد، یا در همه یکسان بود بی اولویت و ترجیحی مانند اطلاق لفظ مردم بر معنی که در اشخاص بسیار موجود است وآنرا اسماء متواطیه خوانند... ( اساس الاقتباس ص 12 ).
