دانشنامه اسلامی
این مثنوی، همانند مثنوی مولوی، در بحر رمل سروده شده است. در این کتاب، مطالب اخلاقی و عرفانی در ضمن حکایات و داستان های شیرین و تمثیلات دل پذیر آمده است. اسیری، با استفاده از آیات قرآنی و احادیث نبوی و کلمات مشایخ صوفیه از قبیل معروف کرخی و سری و جنید بغدادی، دقایق و ظرایف عرفانی را به بهترین وجه بیان نموده است. تعداد ابیات این مثنوی، بیش از سه هزار بیت بوده و نسخه تصحیح شده توسط سید علی آل داوود با توجه به مقایسه جمیع نسخ خطی موجود، حاوی 3160 بیت می باشد.
پاره ای از مطالب مطرح شده در این کتاب، به این شرح است:
1. از آنجا که خداوند متعال امر فرموده که: «ادعونی استجب لکم»، لذا اسیری ابتدا به دعا و مناجات می پردازد، سپس به بعضی از احوال و اطوار صوری و معنوی سالکان راه طریقت اشاره می کند.
2. چون اسیری حد اقل شانزده سال از محضر سید محمد نوربخش استفاده نموده و از وی تأثیر معنوی پذیرفته است، لذا به منقبت وی پرداخته و او را امام کامل مکمّل معرّفی می کند.
