دانشنامه اسلامی
استقرای خطابی، خطابه ای است که از نظر صورت و شکل؛ استقرا و از لحاظ ماده از مظنونات یا مقبولات و یا مشهورات غیر حقیقی ترکیب یافته است؛ به عبارت دیگر، استقرائی است که از مواد خطابی ترکیب یافته باشد؛ مثلاً خطیب بعد از استقرا و بررسی حال بیشتر افراد و جزئیات، حکم کلی می کند و می گوید: «عمر ستمگران کوتاه است»، به این دلیل که موارد زیادی را جستجو کرده و دیده است که هشتاد درصد ظالمان چنین بوده اند، آن گاه وی، موارد کمی را هم که جستجو نکرده به حکم قانون غلبه، به این مواردِ غالب، ملحق می سازد؛ در نتیجه او به صورت موجبه کلیه می گوید: همه ستمگران عمرشان کوتاه است. خطابه، بیشتر به صورت قیاس و تمثیل است و گاهی هم به صورت استقرا می آید.
