دانشنامه اسلامی
سیوطی نام وی را اشتباهاً ابراهمی بن احمد ضبط کرده است. ابوریاش در بادیه یمامه متولد شد، آنگاه به بصره رفت و به تحصیل علم و ادب پرداخت.
بهره علمی
به گفته تنوخی وی نخست، سپاهی بود، لیکن پس از چندی، سپاهی گری را کنار گذاشت و به کسب علم و سرودن شعر و روایت آن پرداخت و چنان شد که در نیمه اول سده ۴ق در شمار ادیبان بصره درآمد. وسعت معلومات وی در اخبار و انساب و ایام عرب و نیز اشعار جاهلی مورد ستایش بسیار قرار گرفته است و فصاحت و توجه خاصش را به درستی جوانب نحوی سخن نیز ستوده اند.
وجه تسمیه به ابوریاش
ابوریاش مردی بدوی، ژنده پوش و لاابالی بود و پیوسته جامه ای چرکین و وصله دار بر تن می کرد. به نظر می رسد که کنیه ابوریاش نیز از باب تضاد به او داده شده است، چه ریاش به معنای جامه ای فاخر یا شکل و هیأتی نیکو و آراسته است.
برخورد شعرا و بزرگان با ابوریاش
...
