ابن فهد محمد بن محمد

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] «تقی الدین ابوالفضل محمد»، پسر نجم الدین محمد بود. وی در 5 ربیع الثانی 787ق در اصفون زاده شد و در 795ق همراه پدر به مکه رفت و در آن جا به تحصیل علم پرداخت. او برای سماع حدیث به مدینه و یمن سفر کرد. از شیوخ او در مکه، عبدالرحمان فاسی و ابوهُرَیره بن نقاش، در مدینه، رقیه دختر ابن مزروع و عبدالرحمان زرندی و در یمن مجد لغوی و علی بن ابوبکر ازرق بوده اند. از استادان بسیاری اجازه گرفت و پسرش در این مورد معجم و فهرست ویژه ای پرداخته است. تقی الدین، ابن حجر را در مکه دید و از دانش او بهره مند شد. او «الامتاع» را نزد مقریزی خواند و نسخه ای از آن را به خط فرزند خود نجم الدین عمر، برای خود تهیه کرد. او در کسب علم و ضبط و استخراج مطالب از کتاب ها، بلند آوازه شد و این منزلت برای پسر او نیز حاصل گشت. کسان بسیاری در حجاز از وی اخذ حدیث کردند. توجه به حدیث و سنت از او به فرزندانش منتقل شد و شاید از این روست که گاه در نسبت آنان «الاَثَری» هم دیده می شود. سخاوی در دو نوبت که مجاور مکه بود، او را دیده، از او بهره برده و بسیاری از نوشته های خود را به او ارائه کرده است.
وی پیوسته به کار مطالعه و نوشتن سرگرم بود. کتابخانه او در آن زمان در مکه، نظیر نداشت و همگان از آن بهره مند می شدند. او کتابخانه اش را وقف کرد تا پس از مرگش نیز مورد استفاده طالبان علم قرار گیرد. وی طبع شعر نیز داشت و در 7 ربیع الاول 871ق از دنیا رفت.
لحظ الالحاظ، تنها اثر از نوشته های اوست که همراه ذیل های حسینی دمشقی و سیوطی بر «تذکرة الحفاظ» ذهبی چاپ شده است. لحظ در واقع ذیلی است بر ذیل ابوالمحاسن محمد بن علی علوی حسینی دمشقی و نام کامل آن «لحظ الالحاظ بذیل طبقات الحفاظ» است.
1. بُغیة الطالب الفالح من مشیخة قاضی طیبة ابی الفتح الصالح؛
2. حدیث ابی علی الحسن بن عرفه؛
3. رسالة الکامل علی تراجم المکیین و المدنیین الذین اخذ عنهم العلامه علی بن خلیل اللُبودی؛
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال عشق فال عشق فال شمع فال شمع فال فرشتگان فال فرشتگان استخاره کن استخاره کن