کورار

لغت نامه دهخدا

کورار. ( فرانسوی ، اِ ) ماده ای سمی دارای ترکیب شیمیایی درهم و متفاوت که بومیان آمریکای جنوبی آن را برای زهرآلود ساختن نوک نیزه صید حیوانات به کار می بردند. این ماده از گیاهان مختلف خصوصاً گونه های مختلف جوزالقی و گیاهان تیره کبابه و تیره عشقه ها و غیره استخراج می شود. ( فرهنگ فارسی معین ).

دانشنامه عمومی

کورار ( به انگلیسی: Curare ) ، نام رایجی برای چندین نوع عصارهٔ گیاهی آلکالوئید است که برای سمی کردن نوک نیزه ها به کار می رود است.
براساس طرح طبقه بندی رادلف بوهم داروشناس در سال ۱۸۹۵ سه نوع اصلی کورار عبارتند از:
• لوله یا کورار بامبو - به خاطر بسته بندی آن در لوله های توخالی بامبو به این اسم نامگذاری شده است، که مهمترین آن کلرید توبوکورارین که از Chondrodendron و دیگر گونه های زاموریان گرفته می شود.
• کورار پات - که در اصل در ظروف تراکوتا بسته بندی شده است - و اجزای اصلی آلکالوئیدهای آن ها عبارتند از: پروتوکورارین، پروتوکوارین و پروتوکواردین ( پروتوکورارین جزئ فعال است، پروتوکوارین فقط کمی سمی است و پروتوکواردین غیرسمی است ) شامل عصاره های هر دو هم زاموریان و هم دم موشیان.
• کورار کدو قلیانی ( در اصل در ظروفی به شکل کدو قلیانی بسته بندی شده است و مهمترین نوع سمی آن تاکسی فرین است ) شامل عصاره های دم موشیان

دانشنامه آزاد فارسی

کورار (curare)
سم صمغ مانند و سیاه رنگ حاصل از پوست و شیرۀ گیاهان و درخت های گوناگون در امریکای جنوبی. این ترکیب مانع از تحریک اعصاب ماهیچه ها می شود. شکارچیان آمازون برای فلج کردن شکار این ماده را به نوک پیکان های خود می مالیدند. در پزشکی، مشتقات آلکالوئیدی کورار (کورارین ها) را برای شل کردن عضلات حین عمل جراحی به کار می برند.