دانشنامه اسلامی
کتاب با دو مقدمه از محقق و نویسنده آغاز و مطالب در سه فصل و خاتمه، تنظیم شده است.
این نامه، بازمانده نامه نگاری میان دو شخصیت سترگ است: شیخ جعفر کاشف الغطاء، پیشوای طایفه امامیه در روزگار خویش (متوفی 1228ق/ 1813م) از یک سو و امیر عبدالعزیز بن سعود از رهبران جریان وهابیگری در دوره نخست آن (متوفی 1218ق/ 1803م) از دیگر سو است
در مقدمه محقق، ضمن اشاره به ویژگی های نامه کاشف الغطاء، انگیزه وی از نگارش این نامه بیان و به این نکته اشاره شده است که آنچه کاشف الغطاء را به نگارش این نامه واداشت، نامه ای بود که امیر عبدالعزیز بدو نگاشت و در آن بر کردار زایران آرامگاه های دینی مقدس خرده گرفت که بر پایه باورهایی چون: شفاعت، توسل و استغاثه، انجام می شد و به باور وهابیان، شرک می نمود. به اعتقاد محقق، این برگ ها، مناقشات و جدل هایی را دربر گرفته است که برای دریافت آن ها، آگاهی از شرایطی که بر سرزمین حجاز و سرزمین های پیرامون آن سایه افکنده بود، ناگزیر و بایسته است و به همین دلیل، در این مقدمه، به تشریح اوضاع سیاسی و اجتماعی این منطقه پرداخته شده است
روش کاشف الغطاء در این نامه ویژگی هایی دارد که مهمترین آن ها چنین است:
اگرچه کاشف الغطاء، امیر فاتح را بسیار گرامی می داشته است، لیک نامه او از واقع بینی در رفتار با این امیر تهی نیست. از این رو، با او به زبانی رودررو که آن را درمی یابد، سخن گفته است. کاشف الغطاء پذیرش مذهب وهابی از سوی عبدالعزیز را به ناآگاهی او در گزینش مذهبی نسبت داده است که باید بپذیرد و از برایش بستیزد و این ناآگاهی را از شناخت فکری اندک او برخاسته می داند.
