نحاریر

لغت نامه دهخدا

نحاریر. [ ن َ ]( ع ص ، اِ ) دانشمندان و زیرکان. ج ِ نحریر. ( از آنندراج ) ( از غیاث اللغات ) : و مدرسان از نحاریرعلمای عصر. ( جهانگشای جوینی ). رجوع به نحریر شود.

فرهنگ عمید

= نحریر

فرهنگ فارسی

جمع نحریر
( صفت واسم ) جمع نحریر: وچون صاحب هنری بمعرفت شعرشهرت یافت وبنزدیک نحاریر سخنوران بنقدشعرمحکوم علیه شدومشار الیه گشت سخن او رادرردوقبول هرلفظ ومعنی کهگویدنش صریح شناسند...