لغت نامه دهخدا
منفس. [ م ُ ف َ ] ( ع ص ) گرانمایه و مرغوب. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). هر چیز گرانمایه و مرغوب و نفیس. منفسة. ( ناظم الاطباء ).
منفس. [ م َ ف َ ] ( ع اِ ) نفس کش و دهان و سوراخ. ( ناظم الاطباء ). دهانه ها. ج ، منافس. ( از یادداشت مرحوم دهخدا ).
