دانشنامه اسلامی
شمس الدین ذهبی در سیر اعلام النبلاء و میزان الاعتدال و حافظ ابن حجر عسقلانی در لسان المیزان به نقل از ابن ابی دارم می نویسد: «انّ عمر رفس فاطمة حتّی اسقطت بمحسن؛
ذهبی، شمس الدین، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج۱، ص۲۸۳.
البته ذهبی و ابن حجر، این روایت را به دلیل وجود ابن ابی دارم در سند آن و به بهانه رافضی بودن وی رد کرده و می نویسد:احمد بن محمد بن السری بن یحیی بن ابی دارم المحدث ابوبکر الکوفی الرافضی الکذاب... ثم فی آخر ایامه کان اکثر ما یقرا علیه المثالب حضرته ورجل یقرا علیه ان عمر رفس فاطمة حتی اسقطت بمحسن.در واپسین روزهای عمرش آنچه بیشتر برای وی خوانده می شد مثالب خلفا بود، من خودم نزد وی بودم که دیدم مردی بر وی این چنین می خواند: عمر به پهلوی فاطمه لگد زد که باعث سقط فرزندش محسن شد.با بررسی دقیق شخصیت ابن ابی دارم و اعتبار و وثاقتی که او در طول زندگی اش نزد اهل سنت داشته، به این واقعیت می رسیم که سبب تضعیف ابن ابی دارم در اواخر عمر، تنها و تنها نقل همین روایت است و ایراد دیگری در او دیده نشده است؛ چرا که به اعتراف بزرگان اهل سنت او در تمام عمرش بر مذهب اهل سنت استوار بوده و از پیشوایان، حافظان و دانشمندان اهل سنت به شمار می آمده است؛ اما نقل برخی از حقایق تاریخی سبب شده است که نیش تند قلم عالمان اهل سنت، متوجه او شده و سبب تضعیفش شود.
بررسی وثاقت ابن ابی دارم
همان طور که اشاره شد ذهبی و ابن حجر، ابن ابی دارم ثقه نمی دانند. در ادامه به بررسی وثاقت این شخص می پردازیم.
← دیدگاه ذهبی
...
