دانشنامه اسلامی
۱. به اعتبار صیغه ۲. به اعتبار محل اقرار، ۳. به اعتبار موضوع اقرار.
تقسیم اقرار به لحاظ شیوه بروز آن
سکوت در برابر ادعا اقرار نمی باشد. زیرا سکوت نمی تواند از اراده شخص به اخبار از وجود حق حکایت کند مگر آنکه اوضاع و احوال قطعی بر آن دلالت نماید از این رو اگر کسی در مقابل جمعی که یکی از آنها زید است بگوید: شاهد باشید که من فلان مبلغ از زید طلبکارم و زید در رد یا قبول این گفته سخنی نگوید نمی توان سکوت او را اقرار به دین تلقی کرد. فقها برای این قاعده ای ساخته اند تحت عنوان «لا ینسب لساکت قول». ولی در عین حال عموم آن در فقه مصون از تخصیص نمانده بلکه بر آن تخصیص وارد شده است؛ از جمله:سکوت پدر در برابر تهنیت مردم به وضع حمل همسر او، که اقرار به این امر تلقی می شود که نوزاد فرزند اوست.
