دانشنامه اسلامی
ابومنصور حسین بن محمّد بن عمر بن زیله یا حسین بن طاهر بن زیله در فنون حکمت و موسیقی و ریاضی توانا بوده، و از شاگردان و مصاحبان شیخ الرّییس ابوعلی سینا در اصفهان به شمار می رفته، و در سال ۴۴۰ (و یا ۴۴۳ق) در سال های جوانی در اصفهان وفات نموده است. گویند او مجوسی بوده، حال آن که نام پدر و جدّش خلاف آن را ثابت می کند،
آثار و تالیفات
کتب زیر را از تالیفات وی ذکر می کنند:۱. الاختصار من طبیعیّات الشّفا.۲. تفسیر حیّ بن یقظان تالیف ابن سینا، که قدیمی ترین نسخه آن در کتابخانه احمد ثالث استانبول موجود است، و نسخه ای از آن هم در کتاب های اهدایی آقای مشکاه به دانشگاه تهران، و نسخه ای دیگر در کتابخانه مجلس موجود است، و یک بار هم در سال ۱۹۵۵م در مجلّه المجمع اسلامی العربی بدمشق به چاپ رسیده است.۳. الکافی فی الموسیقی، که قدیمی ترین نسخه آن در کتابخانه رضا رامپور هند موجود است، و نسخه ای کهن از آن در کتابخانه موزه بریتانیا نگهداری می شود. این کتاب در سال ۱۹۶۴ در قاهره به چاپ رسیده است.۴. المجموع فی الالهیّات که نسخه ای از آن در دارالکتب قاهره موجود است.۵. کتاب فی النّفس.
حاج سیدجوادی، کمال، کتاب اثرآفرینان یا نام آوران فرهنگ ایران، ص۵۰.
۱. ↑ حاج سیدجوادی، کمال، کتاب اثرآفرینان یا نام آوران فرهنگ ایران، ص۵۰.۲. ↑ دانش پژوه، محمدتقی، فهرست کتب اهدایی مشکاه به دانشگاه تهران، ج۳، ص۱۰۵.۳. ↑ دانش پژوه، محمدتقی، فهرست کتب اهدایی مشکاه به دانشگاه تهران، ج۳، ص۲۰۹.۴. ↑ فهرست کتابخانه مجلس شورای اسلامی، ج۱۲، ص۲۲۶.۵. ↑ فهرست کتابخانه مجلس شورای اسلامی، ج۳، ص۳۷۹.۶. ↑ فهرست کتابخانه مجلس شورای اسلامی، ج۳، ص۲۵۷.۷. ↑ ابوالحسن بیهقی، علی بن زید، درّه الاخبار، ص۵۹.۸. ↑ خالقی، روح الله، تاریخ موسیقی نظامی ایران، ص۸۰.۹. ↑ حاج سیدجوادی، کمال، کتاب اثرآفرینان یا نام آوران فرهنگ ایران، ج۱، ص۱۱۴.۱۰. ↑ یارشاطر، احسان، دانشنامه ایران و اسلام، ج۴، ص۶۱۸-۶۱۹.۱۱. ↑ حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظّنون عن اسامی الکتب و الفنون، ص۸۶۲.
...
