بازدانه

لغت نامه دهخدا

بازدانه. [ ن َ / ن ِ ] ( ص مرکب ) گیاهی که تخمک و دانه آن برهنه است. رجوع به بازدانگان شود.

فرهنگ فارسی

گاهی که تخم و دانه آن باز باشد

فرهنگستان زبان و ادب

{gymnosperm} [زیست شناسی- علوم گیاهی] گیاه دانه داری که تخمک هایش در تخمدان محصور نیست

دانشنامه آزاد فارسی

بازدانه (gymnosperm)
گیاهی که دانه های آن پوشیده نباشد. بازدانگان از لحاظ ساختاری در برابر نهاندانگان قرار دارند که از نظر تکاملی پیشرفته ترند و دانه هایشان درون تخمدان محصور است. بازدانگان شامل مخروطیانو گیاهان وابسته، مانند سیکادهاو ژینکوهایند. در این گیاهان، دانه ها درون مخروط تکوین پیدا می کنند. بازدانگانی فسیلی در تخته سنگ هایی به قدمت ۳۵۰میلیون سال کشف شده اند.