لغت نامه دهخدا
بافن. [ ف َ ] ( اِخ ) ویلیام بافن دریانورد مشهور انگلیسی که بسال 1584 م. بدنیا آمد و بسال 1622 م. درگذشت. در سفر اکتشافی که بسال 1615 م. به دریاهای شمالی کرد تا مدار 78 درجه شمالی پیشرفت و سفرنامه ای نیز در مشاهدات خود نوشت. بافن در ایران ، در محاصره جزیره هرموز هنگامی که میخواست پرتقالیها را از ایران براند کشته شد. و نیز رجوع به بافن در قاموس الاعلام ترکی شود.
بافن. [ ف َ ] ( اِخ ) ( دریای... ) نام قسمتی از اقیانوس اطلس که بین سرزمین گروئنلند و نواحی قطبی قرار گرفته و به وسیله ترعه داوی به اقیانوس اطلس متصل میشود. کشتی رانی در این دریا در بیشترایام سال بعلت وجود کوههای یخ مشکل است. این دریا بسال 1616 م. بوسیله بافن دریانورد انگلیسی کشف شد.
