شهبه

لغت نامه دهخدا

( شهبة ) شهبة. [ ش ُ ب َ ] ( ع اِمص ) بمعنی شَهَب است. ( منتهی الارب ). رنگ سپیدی بر سیاهی غالب آمده. رجوع به شَهَب شود.
شهبة. [ ش ُ ب َ ] ( اِخ ) از قرای حوران است و مویز شهبی به این مکان منسوب است. ( از معجم البلدان ).

گزارش محتوای نامناسب