لغت نامه دهخدا
بریرة. [ ب َ ری رَ ] ( اِخ ) بنت صفوان ، مولاةعائشه رضی اﷲعنها، صحابیه است. ( یادداشت دهخدا ). وی را عقل و تیزهوشی بسیار بود و عبدالملک بن مروان حدیثی از او نقل کرده است. ( از اعلام النساء ج 1 ص 129 ).
بریره. [ ب َ ری رَ / رِ ] ( اِ ) راه و طریق. ( ناظم الاطباء ). و در دیگر مآخذی که در دسترس بود یافت نشد.